Die man met die Kopdoek.

Daar is ‘n paar manne wat ek ken – of liewer kennis dra van – wat kopdoeke dra.

• Die man met die stem wat  Politieke kommentaar lewer.
• Die narkotiseur , hier terplaatse . Hy’t glo sulke  moerse bo-armspiere dat my geliefde net stilgebly het, toe hy wel kon kla –  daardie naald in die aar wat  pynigend was. Hy’t maar sy swygreg behou,  so al kykend na die man se spiere en gedink aan Simson .
• en die ander een Mnr. M. Die kind se pasiënt.

Vroeg een oggend het hier so gedaan motor op ons sypaadjie gestaan, lank voor spreekure.

Hulle, die mense in die gedaanmotor, het gewag vir die vrou wat voete moet red wat soms nie meer gered kan word nie.

Die man se voete was gedaan, diabetiese sere, so erg dat sy GP aanbeveel het hy moes dié oggend hospitaal toe vir amputasie van die een voet.

Hy gryp toe die laaste strooihalm. Sy ou vriend het hom vertel van die jongvrou oppie hoek, sy voet was amper moer toe en toe red sy,  sy voet.

Dit was die strooihalm. Die ou drinkerspêlle  om die ‘pooltafel’ – wat almal ‘n draai hier gemaak het met Diabetes en voete wat wou afval. Wonder bo wonder is al drie darem nog op die been.

Sy’t na sy voete gekyk en plegtig verklaar Meneer M, hierdie een voet kan ons moontlik red maar hierdie ander een? Dit is toe wat Meneer M met die kopdoek so ewe kalm sê ”  ..dan moet ons maar bid vir die voet, en kyk”

Sy vertel vir my , dit het so stilgeraak , nie geweet of sy moes lag of huil  oor die opregtheid van die man se woorde nie.

Meneer M is baie lank. Maer. Hy loop so met sy heupe soos John Wayne.So ‘swing’ in sy stap. Dan dra hy nog ‘n kopdoek met die lang vaal blonde hare wat uitloer in sy nek. Sy gesig wys die tekens óf van swaarkry óf van woeste jeugjare.  Twee tande weg in die onderkaak dit keer hom nogtans nie om breed te glimlag nie.

Een oggend toe hy hier instap met sy heupswaai, bietjie te vroeg, vertel hy so ewe drogies vir my – :

“Jis Mevrou, sy’s goed hóór!” met duidelike bewondering in sy stem.

“Jis Mevrou, sy’t so na my voete gekyk en uitgevra oor my suikertelling en hoeveel ek drink…jis Mevrou sy’s goed.Ek weet ek het baie gedrink. maar nie meer nie Mevrou”

Ek het groot bewondering vir enigeen wat met wonde kan werk , en die grootste vreugde wat sy daaruit put om vir my agterna te vertel –

“Ma, daai gat was só groot en só diep.. dit was só cool, as hy sy groottoon beweeg kon ek sy tendon sien beweeg!”  Haar Ma het nie gedink haar dogtertjie sal ooit dink so iets is cool nie!!!

Meneer M het elke week getrou gekom vir sy wondversorging. Gratis. Ag hulle is verbitterlik arm, “Ma, hoe kan ek vir hulle geld vra?” Ma verstaan , en Ma dink aan jou  Barmhartigheidssindroom en so aan..

Eendag het die gedaanmotor gaan staan sonder brandstof. Meneer M met sy gedaanvoete het kilos gestap kannetjie in die hand , daar is al die harde werk van pamperlang en salwe en wondversorging glorie toe en volgens haar”  het die tendon gesnap” die tendon wat een van die toonbeentjies moes vashou glorie toe..daar lê die beentjie toe so en kyk vir haar.

“Meneer M, nou kan ek nie meer help nie, dit is buite my veld, daardie beentjie sal chirurgies verwyder moet word anders gaan die wond nie genees nie”. en die Meneer dink net aan amputasie en hy weier en  maak dit gebedsaak .

“Ma, ek lê wragtag wakker oor my pasiënt se wond”

Vandag kom Meneer M hier in geheupstap, die gedaan voet wat die Voetemens gedink het die skrif is aan die muur  – die voet met die gesnapte tendon en toonbeentjie op die loer – die voet is besig om te genees. Hy haal toe sy ‘soewenier’ uit , op sy handpalm die beentjie. Sy vrou het dit  maar met ‘n tweezer  uitgehaal!!

Ek hoor hy gaan glo gaatjie in beentjie boor..en om sy nek hang !

Ai ai, die Man met die Kopdoek met die toonbeentjie om die nek! Hy het my groot vreugde verskaf, al het Die Voetevrou gekla , “Die mense moet besef ek’s nie ‘n wonderwerker nie, maar vertel nou vir hulle en hul pêlle?”