Stomme Nursie!

Na die goeie nuus , nogal gedink vannag slaap die uwe ontspanne , die onderbewussyn gevoed met positiewe gedagtes – nee wat!

Nietemin ek onthou die vorige ondersoeke , die man se verontwaardiging. Hy kom hier vaal ingestap na narkose gaan sit by die kombuistafel. Koffiebeker in die hand , beskuit aan’t doop  en hy kla so brommend verby beskuitkrummels-

” Weet jy, volgende keer kry ek ook so karton , soos die bedelaars op die hoek. So om my nek.”

Sy vrou wag geduldig..sy ken hom , jy neuk nie tussen-in met ‘n hoekom nie.

“Die oomblik as ek my donnerse tande uit het , dan begin hul vrae vra”

“Nes ‘n tandarts terwyl hy grawe in jou kieste.. wil ewig weet hoe gaan dit?  Werk jy nog?”

Sy staan by die ketel, en die lag borrel so op..

“Dan lê jy daar soos een van die kudde op tafels , reg om die ellende weer in die oë te staar, dan neuk hul met vrae so van ‘n pegboard af en die die student se Moeder owerste staan neffens haar om te kyk of alle vrae gevra word.”

“Is u Meneer so-en-so?”

Daarna neem die intensiteit van vraag en antwoord toe.

“Man hul hou verdomp aan en aan vrae vra, ek het my bloedig vererg!”

Ek ken die man. Die bloedig vererg het die stomme student die aftog laat blaas.  Sy en haar Suster in bevel..beslis met sy welluidendheid..tandloos of de not.

Ek waag toe maar die groot vraag…

“Wat moet nou op die karton om jou nek – op jou borskas – staan?”

“Ek het nie my  d#$%!!*se  tande in my mond  nie! Ek praat nie sonder my f!@#$%^!*n   tande nie!!”

Na my lagbui, hy’t darem so skeefweg saam gegrinnik  ” Ag, my man, darem so dankbaar jy bedel nie vir ‘n paar tande nie!”

..en ek hoor so met sy wegstap “Moenie neuk nie vrou!”