Liewe Mia

Ouma het lanklaas geskryf. Eintlik het Ouma vir Mamma vertel ek dink met  jou 1 jaar verjaarsdagbrief, was goeie afsluiting van briewe.

Eergisteroggend kry ek toe van mamma ‘n whatsapp(dit is nou so tjoerts vinnige boodskappie) net daar besluit ek, ek moet tog ‘n brief skryf.

Jy was verskriklik siek. Ons almal het ons harte vasgehou en oopoog by jou bed in die hospitaal gebid. Ek het menige dag gewens ek kon Mamma en Pappa se angs uit hul oë uitvee . Nou moet ons almal weer leer van asmapompies.

Intussen het jy gesond geword, jou vrolike vriendelike lewendige self. Ons almal so dankbaar. Julle sou gaan vakansie hou het na Mamma se konferensie in Stellenbosch . Vliegtuigry en asmatiese longe is nie maatjies nie, Pappa  en jy bly toe by die huis en Mamma gaan leer meer oor voete se goete en geite.

Ouma wil jou net vertel min Pappas kry kans om heeldag vir paar dae ‘n klein mensie op te pas. Veral ‘n Mia  wat ontdek sy het ‘n wil en waar ‘n wil is daar ‘n weg. Pappa het oneindige geduld gehad, Ouma moet  bynoem dat hy nog nie ‘n volwaardige Mia-dramatiese-klankryke-uitvoering van jou humeur gesien het nie. Ons noem dit vloermoer.

Pappa bel vir Mamma doer vêr in Stellenbosch.. erg bekommerd  . Mia skree histeries. sy gaan lê met mag en mening op die vloer… (dink  darem nie val neer nie!!) so op haar gesig. Hy weet nie wat is fout nie ..sy kruip sommer so trurat .. en skree!! Hy het uit desperaatheid die kindertjie Neurofen stropie ingegee..

Mamma het so ewe drogies vir Ouma laat weet “Foeitog en toe kry my kind pynstroop vir ‘n ‘tantrum’ !

Vandag  op  Maandag 17 Augustus 2015 – Mamma is weer terug . Pappa is weer werk toe. Albei verskriklik verlig.

Ouma en Oupa is baie lief vir jou.