Ek bieg :

• Ek gebruik die woord dankie en asseblief heeltemal te min. Al praat  ek met mooi  klinkende stem.

 

• Ek het eens op ‘n tyd vreeslik baie geglimlag, sommer net in die huis  geloop en glimlag, vir hond en kat en mooi gedagtes  en siele rondom my  – skielik agtergekom daardie spontaniteit het afgetaan. Miskien oor ouderdom deesdae die neukery het om trane te laat opwel as iets vreeslik mooi is of as dankbaarheid kom nesskop..My kinders praat van “Ma se water level” so asof my oë ‘n waterpas word om emosies se weg te baan.

 

• Ek het minder begin bel /skakel – telefoonsgewys, of dit selfoon of gewone een is in die gang. So asof ek stemme nie meer mis. Deesdae stuur  ek  stemlose notas aan diegene na wie ek verlang. Dan wonder ek oor sy of haar  gesigsuitdrukking as die nota ontvang word –

 

• Ek kuier nie meer  onverwags nie – alles het verander jy val ook darem nie meer ‘n Saterdag of Sondag by mense se voordeur in nie.  Of dit nou kind of kraai is, jy laat weet – jy maak afspraak . Etiket . Ek mis my Pa se manier van inval met boerpampoen in die hand, nooit kaalhand nie.

 

• Ek kon nooit ooit verstaan dat my dierbare skoonmoeder 11 uur soggens na tee met net 2 koekies, vir my sê “Ma gaan nou net bietjie skuinslê” en as ek naweke so skuinslê, al verskil die uur – dan kom die begrip en teerheid van ek verstaan nou Ma, ek verstaan. Die uur van dwaal tussen sluimer en gedagte,  Nou verstaan  ek haar glimlag sag om  haar mond as sy so toe-oog gaan kuier het vir al die familie.Afstand ingekort.

 

• Deesdae vind ek die grootste vredigheid in sagte klank van ‘n Sondag oggend.

 

• Ek het ‘n woord  weer ontdek wat ek so goed geken het en min gebruik het.  Knaend aangehoor het by my Ma en nie die waarde en kosbaarheid daarvan besef nie .  Genade.