Liewe Carol.

Jy sal nou nie weet hoe ieder en elk  sit en treur oor jou nie.

Jy sal nie weet van die swaarsluk met elke onthou  nie.

Jy is dood.

Vir my ‘n verskriklike verstikkende  woord wat ek nie eens wil gebruik nie – nog minder met jou naam so neffens dit nie.

Ek besef jou vriendekring strek wyd.

Die uwe  was ook ‘n deeltjie daarvan en my Geliefde en my kinders,

maar  weet jy waaraan gaan ek jou oneindig mis, daardie oomblikke wat mens met jou gesels het, die onverdeelde aandag. Jy het mens goed laat voel –

onverdeelde aandag so verskriklik  skaars en min wat mens dit ervaar.

Jou meelewing,  waaroor ons  ookal gesels het. Jou empatie.

Jou spitsvondigheid. Soms so skielik uit die bloute ‘n stout antwoord.. al wat ek in verweer vir jou kon antwoord..”Ag Carol , jy’s so blerrie snaaks!”

of tydens ‘n skreeusnaaks  oomblik – die vang van jou oog , daardie fyn terglig.

..en ek gaan jou Whatsapp boodskappe mis.. daar is mos nou nie lyn oop vanaf  en na jou  nie.

Is seker bietjie ydel van my, maar weet jy hoe verskriklik dankbaar is ek, met ons laaste gesprek nog vir jou gesê het  ‘Onthou ons is lief vir jou.”

Nou wonder ek- het jy my geglo… Ek vertel dit nou nie eintlik vir iedere siel van wie ek hou nie..miskien moes ek dit  weer vir jou vertel het..

Ons  laaste whatsapp.. Die eenvoud van “Dankie.” sonder fieterjasies, dankie vir die omgee.

Weet jy by al die tranedal  is ek  ook oneindig dankbaar vir die lig . Die lig wat jy nou ervaar en die rus.

 

Ek groet jou, jy sal altyd deel wees van ons kosbare herinnering.

Bye Carol.