Die Hoekhuis se mense

Soms wonder ek oor hierdie mense by  die Hoek se  Hoekhuis.

Sodra hulle spanning beleef dan begin hul ewig die humor sien in dinge. Miskien nie humor nie! Nee wat sommer net verspot giggel. Noodweer. Soms gebeur dit :-

iemand  hoor van die ellende van Kanker wat kom nesskrop het by die Hoekhuis -vertel  een met asemhaling en klem-  snakkend van die gruwelikste gruwels van leiding met klem en met verduidelikings van oom se neef se agter-agter tante  , wat die Kanker gehad het !..en die BLOEDDD!!

Vertel die man des huises plegtig met groot erns , Maandag na die uitslae bekend gemaak is  ” Laat een donner nou weer vir my kom gruwels vertel! ek … ek !!!! ”

Jammer , Ek is oordentlik ek gaan nie vir jul vertel waarmee dreig hy nie, EN watter woordeskat hy gebesig het nie.

Die Hoekhuis se mense is verskriklik dankbaar vir gebede en empatie , soms is die uwe half bly die Kinders van die Hoekhuis het dit nou nie aangehoor nie..

.”Here en laat die kinders nou nie dink Pa gaan nou dood nie, hy gaan net vir operasie…” so doodernstig word vir die Liewe Here gerapporteer .

Nou ja hierdie kinders mog hul dalk vervies het, die Liewe Vader het seker maar my glimlag so met toe oë gesien, jammer  ek sê mos spanning doen vreemde dinge aan my, ek aanvaar dit was opreg bedoel..die gebed. Dit was nou genoeg oor kanker..

Gister kry die Kind wat met voete werk ‘n pasiënt wat ontstellende bloedsirkulasie probleme na haar groottoon het, verkleur al so dat daar nie meer hoop is vir red nie. Sy beveel hospitalisasie aan by ‘n buurdorp se Hospitaal. Die dame vertel plegtig haar dogter sal haar nie neem nie.

Die besorgde voetemens,  verduidelik as sy nie gehospitaliseer word nie gaan sy haar voet verloor terwyl sy nou net  moontlik haar toon kan verloor.

Nee wat , geen oortuiging nie.

Dit is toe wat die kind met die blitsbruin oë na die dogter in haar Ma se voertuig stap, en mooi verduidelik en wragtag die kind sê sonder blik of bloos sy kan nie-  en gaan nie haar ma hospitaal toe neem nie.

Ek is heilig oortuig my Kind sal eendag in die Hemel kom al is dit net oor haar barmhartigheid. ” Ma , ek gaan nou my goed pak, die vrou saamneem ek het alles gereël, by Hospitaal .. ek vat haar saam buurdorp se Hospitaal toe.” Hmm.

Ek erken plegtig toe die pasiënt se  dogter hier instap,  met haar ma en die gepakte tassie klere , het ek haar morsdood gekyk dat net haar tatoëer merke teen haar nek oorgebly het.. (om enige wanindruk te besweer..hulle is skatryk .. siestog ook maar net finansiëel)

Mia en haar Ma en die vrou van die dogter met die prentjies teen die nek-  ry plegtig hier weg met so verlaas ‘n  sagte fluister in my oor  ” Ma as ek oor 45 minute nog nie terugrapporteer nie, stuur soekgeselskap”

Vertel ek vir die Pa des huises van die versoek ..skop hy stomme Mia se pienk en plesierige bal met soveel krag en frustrasie dat dit amper afblaas.. verklaar hy “hierdie kinders van ons gaan ons gedaan maak!”

Sy het toe terug gerapporteer met die komiese byderhand. ” Ma toe ons voor by Hospitaal ontvangs staan , wil Mia van my heup af. Ek laat haar langs my staan. Gaan staan sy  skielik hande viervoet by my pasiënt se enkels en begin so brabbel en giggel.

Daar sit toe so om haar enkel Tweetie bird tatoëer prentjies..! en Mia gesels en gesels ..” Mia leer deesdae ook van reg en verkeerd en van mooi maniere .. toe haar nefie Kian (3maande) nou die dag so lekker melk ‘burp’ met genoegsame byklanke en borrels maak , kyk sy hom  vas in die oë en sê geskok “Siesss! Ek sê mos.. ‘elke donker wolke het ‘n silwer randjie’ Rustige dag en ‘n kalm gemoed vir almal.