Liewe Woudie

Alles het begin met klein prentjies in ‘n Whatsapp boodskap..

Die duim afwaarts , ‘n gesinsprentjie met ‘n kindjie tussen twee ouers , ‘n hardlopende kind, ‘n duimspyker, ‘n gebroke hart   en ‘n rystoel.

” My kind, Ma kannie die prentjies uitmaak nie ..en die boodskap daaragter ?”

Netjies benoem die stomme jong Ma  aan haar Ou Ma , haar noodkreet

• Gesinstyd glorie to
• Ore wil nie hoor nie
• Hardloop weg , 2 keer . Weg ! Sy sê net ‘bye’  en daar hardloop sy. Kyk nie eens om nie. Hardloop saam met ander kinders wat Spur Balonne het.  Die kinders en die se ouers dink dit is so ‘sweet’ ..

• Wens ek het duimspyker gehad – ( Slaan ek in angs en sweet uit – klink na laaste strooi en effe geweldadig!)
• My hart is gebreek –
• Sy sal in ‘n rolstoel beland !”

Nog is het einde niet..

“Ma, ons gaan Checkers toe, die sekuriteitswag glimlag vir haar en sê “Hallou Princess”.. (sy is mos in hierdie Wintertyd op ‘n Prinses fase dra netvalletjies en kroontjies ) Ma!, sy stop net daar in haar spore en geniet al die aandag , wys vir hom die “bunny” op die valletjies en swaai in die rondte en draai soos wafferse danseres en glimlag vir hom en sê ‘bye!”

“Ma!  “Think it’s time we have the talk”

Vra die Ma verstom,  en gee darem die jonge moeder  net kans om asem te haal , die “talk?”

“Daardie een wat Ma my gegee het ”

Hmm, Mia se Ma het  op 3 jarige ouderdom , so voor die spieël gaan staan. Vir haarself geglimlag -gedraai en swaai, en plegtig aan my verklaar “Ek weet, ek’s tog mooi”

Foeitog, dit was toe wat ek met erns vir haar probeer( sonder om haar permanente selfbeeld skade aan te doen)  terug bring aarde toe met ” Dit help jou niks as jou gesiggie mooi is en jy is vrek stout nie!” Nederigheid het ek tot die uiterste gevoer..miskien bietjie te erg !

Ek stuur toe ook maar ‘n flentertjie boodskap terug” My kind, Ma dink ons twee moet ‘n talk hê.”

“Ma, ek raak gou kwaad. Sy luister nie vir my nie, my erns word nie ernstig genoeg beskou nie en dit frustreer my nog meer.

Ek laat baie toe maar sekere dinge is ontoelaatbaar, as sy eers nie my hand wil vashou  as ons uit die kar klim nie !! Dan kan ek maar weet… klim terug . Gaan huis toe ..en drink koffie!”

Toe vertel ek vir haar van Déjavu

“Woudie, jy het eendag eenkant van die straat voor die kerk my sieleheil en boodskap in die kerk opgedonner.

Mooi opgedress vat ek jou aan jou handjie om oor die straat te stap, ruk jy jou hand uit en stap regop ruggie vooruit ..gee nie ‘n flenter om oor moontlike aankomende verkeer nie,   ek al skreeuend soos viswyf agterna”

Kom die laggie boodskap terug .. ” “Ja-nee so herhaal die Geskiedenis homself”  en so vir die agterna “ek is so jammer Ma, ek het dit aan Ma gedoen”

“Ma kan jou verseker jou kind is normaal. Al raad is op daardie oomblik as sy staak, vertel haar  van moet en moenie en indien sy ‘n vloermoer gooi – klim terug in jou kar en bid maar so tot by die huis- onthou net om Mia in te laai..”

“Ma, ek bid, ek sê vir Ma  ek bid ..miskien moet ek meer bid”

Foeitog my stomme kind.

“Ma, ek is fisies en psigies moeg… ek het koffie gedrink (darem bly dit bly  net by koffie) ek het sjokolade ge-eet – dit help nie, eiers ge-eet , dit help nie ”

en haar oude Moeder verklaar maar net ‘ Ag foeitog my kind, Ma dink ek moet ‘n blog skryf. Eeendag as sy tiener is dan gee jy nou maar hierdie skryfseltjie vir haar.”

Ek wou darem nie vir die stomme moeder inlig tienerstadium mog dalk meer uitdagend wees nie.. “déjavu” nê!

Antwoord sy blitsig ..”Nee Ma, as sy haar eie klein merrietjie het ..ek wag tot dan”

Ma, wil nou net in alle liefde weet ..daardie duimspyker!! Sy gaan dit altyd onthou al was dit net dreigement..déjavu nê, Ma het net met uittrek van my ou plat skoentjie jou dreigement moes aanhoor

“Mamma, eendag is eendag dan piepie ek Mamma se skoen papnat..en ek gaan vir Pappa vertel , hoor!”