Die twee oppie hoek..

Die Ou vrou op die hoek , sy en haar oude man gaan so week of wat weg.

Sy begin inpak. Sy maak nie lysies nie sy begin spontaan by die belangrikste.

Nie klere eerste nie – nee,  hul medisyne tassie!

Neem kennis medisyne, nie noodhulp nie .

Chronies vir die cholesterol.. chronies vir skildklier.. chronies vir die hormone wat lankal moertoe is , en iemand se medikasie vir die ongenooide gas wat op sy voorstoep beland het. In stille dankbaarheid  is  daar nog nie hartpille en stresverwante pille of bloeddrukpilletjies(  bloeddruk wat eintlik rede gehad het om  ten hemele  te kon opskiet  ) ook op die lys nie. Baie flippin om dankbaar oor te wees.

Klere raak ook nie meer so vreeslikheid nie, dienlik en gemaklik en koel is wat van belang raak. Tandepasta en sjampoo kry hoër rangorde. Groot vreugde,  geen sigaret houer insig..

Vandag , op hierdie stille Sondagoggend kry hy die laaste van die reeks behandeling. Daaroor is die twee mense ook dankbaar. Daarna beleef en deurleef hulle wat ookal voorlê.

Die twee van die huis op die hoek gaan nie oor die onderwerp gesels wat hom geelbleek en afgemaer het nie. Beslis nie in hul ruimte nie,taboe!

Hulle twee gaan kyk en luister en fotos neem en dankbaar wees vir die samesyn.