Hoekhuis vrou

Die oude vrou van die Hoekhuis was gehospitaliseer.

Sy die lydende party .

Medikasie word aangehang in deursigte sakkies of boepens glasbotteltjies vir  ‘n moontlike spik -splinternuwe belewenis van ‘n  pynvrye bestaan en beweging.

Let wel, niemand vertel vir jou solank -dag en datum- duur dit voordat jy weer kan riel nie.. jy sit lêend en wag daarvoor.

Nietemin, kortisoon bring ‘n beeld van rooi soos in  tamatierooi gesig en  brandende oë na vore..

Het vir die dr met die baard genoem , ‘asseblief net nie dit nie!’  Hulle glo jou nie, dink in elkgeval jy weet iets van blog en kinders grootmaak en jou huisgesin bemoedig , wat sal jy nou in elkgeval weet van die noodsaaklike werking van Kortisoon.

Gmf. Het hom vertel dit voel kompleet of iets hom sitmaak op  borskas.. toe glo hy my, maar nogtans moet ek dit inneem via naalde. Al daal daar die koudste doodse gevoel oor jou aangesig ..gloei of de not jy is soos ‘n lam der slagting.

“Mevrou, voordat jy huis toe gaan, stuur ek jou na die Kardioloog ”  Hy sê , hy vra nie  of ek lus is of nie..

Dit is daar waar ek toe ‘sit-ups’ gedoen het. Vyftien! Vir die liggaam , effe ronderig en die rug gefusie en bymekaar gehou met skroewe, ‘n helse uitdaging. Nogal ewe gespog by die kind, :”Kan jy glo Ma kon dit regkry..waardig en stadig , nietemin ek hoop dit was 15.. iewers in die tellery het ek aan ander goed gesit en dink tot die Jongeling vra , hoeveel nog uitstaande .. toe lieg ek . .. toe sê hy doen sommer nog twee. Hmm. Die kind vertel is maar standaard oefening, vir haar Ma is dit ‘n moerse prestasie veral daarna die stap op die trapmeul..jy loop in jou glorie en maak maar jou oë toe en hoop die opdraande kry end, hygend soos ‘n moeë ou donkie. Jy luister agterna na bloed deur kleppe, verstom jou-  klink soos speletjies via rekenaar ..psew boef loep lap psewwww.

Vertel die jonge Kardioloog sonder blik of bloos so asof ons oor die weer gesels, die klep is nie op datum nie. Leer toe ook maar van stenoses en sulke goed. Kan jy nou meer! Al die jare  kla ek oor sekere simptome- jy word sommer vinnig gediagnoseer met ..ja maar jy het baie stres ervaar , jou Man se siekte en kommersindroom is eintlik tweede naam. Miskien is jy dalk net onfiks die hyg-hyg die afdraande af…

Nietemin.

Toe kom kuier die vriendin vir my. Die ene wat ek jare gelede  gesien het, toe ons nog tesame in een Stad gewoon het. Die een wat met haar laaste kuier vir my haar rolletjie Xstrastrong pippermentjie gegee het,  Die een met die nare diagnose MS.

Ons hou mekaar vas , verkyk mekaar aan ouderdom wat ook nesgeskop het. Die stem dieselfde , die droë humor dieselfde. Sy wat positief gesels oor Kortisoon soos gratis blosser op die wange..

Ons gesels toe nie oor kwale nie..

“Het ek jou vertel van die boek wat ek gelees het?” sê sy

Wye onderwerp, jy antwoord nie jy wag vir die vertel..

“Die boek van Fanus Rautenbach” Weet jy ek lees die boek, en met die omblaai van ‘n bladsy daar lê ‘n Pondnoot in die boek. Ek het so gevoel aan die geld, vir my man gevra – dink jy dis dalk speelgeldjie?”

“Vir my kind gevra , is dit regtig.. en hy sê net Ja, Ma.”

“Weet jy ek gaan toe na daardie piepklein winkeltjie en vra darem vir die wis is dit werklik outentieke Pond noot?

Sy sê net “Ja Mevrou”

en sy keer vir my die Randwaarde uit.

“Haai weet jy , en toe voel ek so skuldig!”

Toe wonder ek nou oor die Boek se naam.

Dalk is daar ‘n versteekte boodskap vir beide van ons soos die pondnoot.